Binnenkort kun je hier alles lezen over onze verhuizing naar en onze belevenissen in Dubai!
Maar laat ik bij het begin beginnen...
Vlak voor de zomervakantie, ergens in de laatste week van juni dit jaar, werd Frederik tijdens een zakelijk congres in Brussel gevraagd voor een baan bij een groot internationaal bedrijf. Een baan in Dubai welteverstaan. Tussen neus en lippen door vertelde Frederik me dit. Maar aangezien een gesprek tijdens de ochtendspits hier in huis vrijwel onmogelijk is, ging ook deze mededeling verloren tussen het smeren van boterhammen en het aantrekken schoenen en jassen.
Een baan in het buitenland, en Dubai in het bijzonder, is al vaker op ons pad gekomen. We hebben het een paar keer serieus overwogen en ik heb hierin altijd achter Frederik gestaan. Maar er waren altijd wel factoren waardoor het niet helemaal klopte en we zijn er daarom nooit echt op ingegaan.
Op zondagochtend probeerden we het opnieuw. Ik voelde een rare kriebel in mijn buik. 'Je moet maar eens gaan praten Frederik, misschien is het wel iets voor je' hoorde ik mezelf zeggen. Frederik keek me verbaasd aan, 'ja hè?' zei hij. De kriebel in mijn buik werd een soort warme, zware steen. Ik voelde dat dit een bijzonder moment was, een soort keerpunt in ons leven. Iets wat onvermijdelijk was, en nu ging het gebeuren. Er was iets in werking gezet en het was niet meer te stoppen.
Ik ging mijn moeder ophalen voor de babyshower van mijn schoonzusje. De hele A15 heb ik gehuild: ik wist dat Frederik en ik hier allebei vaak over dagdroomden en dat het moment er nu perfect voor was, maar jemig, hoe kon ik mijn zorgvuldig opgebouwde warme nest hier in godsnaam zomaar achterlaten?!
Eigenlijk denk ik dat we toen al een beetje besloten hebben dat áls deze kans zou uitgroeien tot iets concreets, we er voor zouden gaan. En concreet zou het worden, nog veel sneller dan we toen nog konden vermoeden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten