7. Zomerhitte

Nu de herfst in Nederland lekker door begint te zetten, kijken wij ook reikhalzend uit naar koeler weer. Hoewel de temperatuur weer langzaam onder de veertig graden begint te zakken, is de luchtvochtigheid onaangenaam hoog waardoor het nog steeds vies warm is.

Vanaf het moment dat wij besloten te verhuizen naar Dubai was ik nieuwsgierig hoe de zomer hier zou zijn. Ik had een boel gehoord en gelezen over de hitte, ondraaglijk was daarbij een veelgehoorde omschrijving. Toch vond ik het best spannend om het aan den lijve te gaan ondervinden.

In mei begon de temperatuur langzaam op te lopen tot boven de vijfendertig graden. Op het strand en bij het zwembad was het nog heerlijk. Vanaf dat moment werden de dagen steeds een klein beetje warmer, de zomerhitte bouwde zich rustig op. Daarmee begonnen ook de warmte-gerelateerde ongemakken.
Ons zondagse eitje (wat we hier op zaterdag eten) konden we niet meer laten schrikken! Het water uit de koude kraan was heet. In het begin lukte het ons nog wat koud water te krijgen door de boiler uit te zetten en de kraan op warm te zetten, maar dit was van korte duur. Zelfs het water waarmee de tuin gesproeid werd was heet. We konden niet meer normaal douchen, we moesten een vol bad eerst laten afkoelen voordat we erin konden zonder gekookt te worden.
Ook een auto heeft ook een hoop te lijden onder de hitte; een accu gaat ongeveer een jaar mee in de woestijn. Helaas kom je pas achter de exacte levensduur als de accu er mee ophoudt en dat gebeurt altijd op een verkeerd moment. Gelukkig heb je dan wel weer accu-mannetjes die je kunt bellen, die zijn dan binnen een half uur bij je met een nieuwe.

Eigenlijk ging het tot aan de zomervakantie prima. Het was natuurlijk gewoon heet buiten, maar persoonlijk vond ik het allemaal nogal meevallen. Als je je niet te druk maakte was het best te doen.
Echt heet werd het in juli, toen wij net lekker aan onze twee maanden in Nederland begonnen. Daar was het de eerste dagen overigens ook tropisch, waardoor de overgang voor ons makkelijk was.
Helaas moest Frederik net toen het een beetje lekker begon te worden weer terug naar Dubai, er moest tenslotte gewoon gewerkt worden.
Bij terugkomst in Dubai besloeg zijn bril spontaan toen hij uit het vliegtuig stapte, zo warm was het.
Thuis aangekomen besloeg zijn bril voor de tweede keer die avond bij het openen van de voordeur. Het huis was veranderd in een sauna en de airco moest een hele nacht op volle toeren loeien om het weer een beetje aangenaam te krijgen.
Hiermee was de toon voor de echte zomerhitte gezet en brak voor mijn hardwerkende echtgenoot een warme, eenzame zomer aan. Hij was alleen in Dubai. Met alleen bedoel ik samen met alle andere mannen die gewoon moesten werken. Zodra de zomervakantie begint vindt er in Dubai een massale uitstroom van vrouwen en kinderen plaats. En tot overmaat van ramp was het precies in die periode ook nog Ramadan.

De Ramadan in een Islamitisch land is een ervaring op zich. Buiten het vasten van zonsopgang tot zonsondergang is het een periode van bezinning. Alle dagelijkse bezigheden in het openbare leven zijn hierop ingesteld. Dus overdag mag nergens in het openbaar gegeten of gedronken worden. De weinige restaurants die niet gesloten zijn overdag, zijn afgeplakt zodat van buitenaf niets te zien is. Koffietentjes en dergelijke zijn wel open, maar alles is er donker en je kan alleen maar iets bestellen om mee te nemen. Zelfs in de auto mag je niet eten of drinken en je mag ook geen kauwgum kauwen. En overal is het stil, er klinkt nergens muziek in winkels, de supermarkten of restaurants. Lekker rustig in tegenstelling tot de gebruikelijke drukte, maar gezellig...? Nee!
Voor de vakantie begon was het op school bij Sten en Florian ook Ramadan. In de klassen mocht niet gegeten of gedronken worden, ook geen water. De water-dispencers die normaal gesproken in de gangen staan waren verplaatst naar een aparte ruimte, alleen daar mochten de kinderen water drinken. De lunch vond plaats in een afgeplakte kantine, de moslim-kinderen gingen tijdens de pauze naar de bibliotheek. Sten mocht voor zijn verjaardag niets eetbaars trakteren. Zelfs de ballonnen die ik in de uitdeelzakjes met aangepaste traktaties had gedaan vond de school eigenlijk te feestelijk.
Vanuit Nederlands oogpunt zagen wij het vasten, zeker gezien de temperaturen van ruim boven de veertig graden, als een ware beproeving. Maar de collega's van Frederik die eraan meededen waren daar helemaal niet zo mee bezig. Voor hen leek het de normaalste zaak van de wereld en aan hun stemming zou je niet direct opmaken dat zij overdag niets aten of dronken. Daar moet wel bij vermeld worden dat de werkdagen van moslims worden ingekort en ze eerder naar huis mogen. Of beter gezegd moeten, want de overheid verplicht werkgevers zich hieraan te houden.

Gelukkig kon Frederik een dag na aankomst onze trouwe kameraad Gijs gaan ophalen uit het pension.
Na een paar uurtjes werken op kantoor vertrok hij enthousiast naar ons harige vriendje. Hij was vergeten het zonnescherm voor de voorruit van de auto te plaatsen en daardoor was het stuur te heet om vast te pakken. De thermometer gaf aan dat het buiten vijftig graden was. Bevangen door de hitte pakte hij zijn zonnebril uit het klepje boven de achteruitkijk spiegel. Ook de zonnebril was gloeiend heet. Eigenwijs als hij is zette hij hem toch op zijn neus, waar de bril een rode afdruk achterliet op beide neusvleugels. Op zulke momenten is het van belang je hoofd koel te houden en de airco op LO te zetten.

Onze kat is een fijn gezelschap, hij toont veel en uitbundig zijn genegenheid en onvoorwaardelijke liefde. Gijs was dan ook zielsgelukkig om zijn baasje weer te zien. Hij had ons zo gemist dat hij ziek van heimwee was. Hij had er diarree van en de dierendokter had een voorraad pillen meegegeven die zijn baasje drie maal daags moest geven.
Na het avondeten ging Frederik vol goede moed aan de slag. Hij had een apparaatje meegekregen waarmee je heel simpel de pil achterin de keel van de kat kon schieten. De verzorgers van de cattery hadden het zelfs even voor gedaan: de ene hield Gijs in een stevige houdgreep en de ander stak het kokertje met de pil in zijn bekje. Een druk op de knop en hoppa, de pil zat! Heel makkelijk en dat kwam goed uit want Gijs wordt nooit zo blij van pillen.
Na een wilde achtervolging door het hele huis had dokter Frederik Gijs eindelijk te pakken. Met het apparaatje in de aanslag kwam hij er echter al snel achter dat hij een paar handen tekort kwam, of eigenlijk twee paar. Een paar om Gijs in de houdgreep te houden en een paar om zijn kaken van elkaar te trekken, dan zou hij heus met gemak de pil naar binnen kunnen schieten. Toen de helft van de antibiotica pillen uitgespuugd in de vuilnisbak lag vonden man en kat het mooi geweest.
En na een paar dagen bleek dat heimwee zich het best laat behandelen met aandacht en liefde, Gijs knapte al snel weer helemaal op.

De zomervakantie in Nederland liep op zijn eind en het werd tijd dat ons gezin herenigd zou worden.

Hoewel het heerlijk was om weer even in ons vertrouwde nest te vertoeven, met onze dierbare familie en vrienden binnen handbereik, miste ik mijn maatje. En hij mij. Ik had er van te voren een beetje tegen opgezien om weer afscheid van iedereen te nemen, maar toen het eenmaal zover was had ik juist wel weer zin om naar huis te gaan. "Home is where the heart is" blijkt een waarheid als een (Hollandsche) koe! Thuis is daar waar je samen bent, het maakt niet uit waar dat precies is. 

De zomerhitte in Dubai laat zich helaas niet zo makkelijk verdrijven als in Nederland. Sinds het normale leven hier weer is begonnen is het buiten nog steeds snikheet. Het lijkt wel of deze warmte heftiger is dan die van voor de zomervakantie, ook al zijn de temperaturen lager. Dat had ik me juist heel anders voorgesteld. Als Hollander valt er natuurlijk altijd wel wat te klagen over het weer, te koud, te nat of in dit geval te heet. Maar ondraaglijk vind ik nuchter bezien dan weer een tikje overdreven. Zolang je je gewoon rustig houdt overleef je het wel. En dat geldt eigenlijk voor de meeste dingen hier!