dubai map

dubai map

28 mei 2015

6. Mannetjes


In Dubai heb je overal mannetjes voor. Mannetjes voor de tuin, mannetjes voor kapotte apparaten, mannetjes die je auto wassen en mannetjes voor klusjes in huis. Voor alles waar je zelf niet goed in bent, of gewoon geen zin in hebt, is wel een mannetje te vinden. Of een vrouwtje.
Maar er gaat natuurlijk niets boven mijn eigen fantastische mannetje, laat ik dat voorop stellen!

Het eerste mannetje waar ik mee te maken kreeg toen we hier kwamen wonen, was Suresh. Ik weet eigenlijk niet of dit zijn voor-, of achternaam is, maar iedereen noemt hem zo. Hij is een soort conciërge van onze compound en woont tegenover ons. We zaten nog midden in de verhuistroep, en hadden een lekkage in de badkamer. Eigenlijk had ik een heel lijstje met dingen die niet werkten zoals ik gewend was. Maar laat ik bij de badkamer beginnen.

Suresh kwam eerst de schade opnemen. Hij trok zijn slippers uit en liep op blote voeten achter me aan naar boven. Ik gaf hem een kleine demonstratie van het water dat uit ons plafond regende als er in de badkamer van de jongens gedoucht werd. Suresh keek bedenkelijk, knikte en gaf in weinig woorden te kennen dat hij morgen terug kwam.
De volgende dag kwam Suresh met twee nieuwe mannetjes aan. Boven gaf hij op gebiedende toon instructies aan het stel. De plafondplaten werden eruit gehaald, kranen open en dicht gedraaid en binnen no time was mijn pas schoongemaakte badkamer weer smerig door de mengeling van stof en water, verspreid door drie paar blote voeten. De boiler bleek stuk en moest vervangen was de diagnose en de mannetjes vertrokken weer.

Een paar dagen later stonden er een aantal mannetjes voor de deur, verstopt achter een hele grote doos met daarin de nieuwe boiler, die zwetend naar boven werd gesjouwd nadat de oude eruit gesloopt was. Er stonden nu vier paar slippers voor de deur en mijn huis werd in beslag genomen door mannen die de trap op en af renden, dingen naar elkaar riepen in een grappig taaltje en ondertussen een spoor van troep achterlieten. Nadat de klus geklaard was spreidden twee van de mannetjes de grote kartonnen doos waar de boiler in had gezeten uit in onze carport en gingen er op liggen met hun ogen dicht. 'Mama, wat doen die mannen nou?' vroeg Florian verbaasd. 'Ze doen denk ik even een klein dutje om uit te rusten' zei ik, maar na twee uur lagen ze er nog. Toen we na het boodschappen doen thuis kwamen waren alle mannen en alle troep verdwenen.



Een tijdje heb ik me af gevraagd waarom er zóveel mannetjes zijn, er kon toch onmogelijk zo veel werk te doen zijn. Al snel kwam ik erachter hoe dat zat. De kwaliteit van de huizen hier is absoluut niet te vergelijken met die van de huizen in Nederland. Alles wordt hier uit de grond gestampt, door dezelfde soort mannetjes die al die klusjes doen. Vaak zijn dat mannen uit India, Pakistan of de Filipijnen, op zoek naar een beter leven of op zijn minst om het grootste deel van hun salaris naar hun achtergebleven familie te sturen.
Dit gaat vierentwintig uur per dag door, dus of het nou vijfenveertig graden buiten is of midden in de nacht: er wordt gewoon doorgebikkeld. Bussen vol bouwvakkers rijden af en aan naar de vele nieuwe woonwijken en wolkenkrabbers in aanbouw, waar de arbeidsomstandigheden niet altijd even verantwoord zijn. Een Arbowet of zoiets kennen ze hier niet. Een minimumloon overigens ook niet.
Naast de kwaliteit van de huizen zijn de woonomstandigheden ook vrij extreem. Door de hoge temperaturen en al het stof heeft een huis hier een hoop te verduren. 

Gelukkig zijn al die mannetjes hier niet duur, want ik had dus een heel lijstje voor ons nieuwe huis gemaakt. Er moest bijvoorbeeld met spoed een aansluiting voor mijn vaatwasser komen. Dit was allemaal geen enkel probleem, maar daar moet wel bij worden aangetekend dat ik een beetje moest wennen aan de manier waarop alle klussen werden uitgevoerd. En ook dat ik op dat moment best nog een beetje onder de indruk was van mijn eerste weken in Dubai. Dus toen de mannetjes provisorisch een gat in de buitenmuur maakten, via de buitenkraan een aansluiting knutselden en deze met een buis verbonden met een nog veel groter gat in mijn keukenvloer, toen zag ik het even niet meer zitten nee. Ik dacht dat het niet meer goed zou komen, er lag een grote berg puin naast een groot gat midden in mijn keuken en het mannetje dat voor deze ravage gezorgd had lag in de tuin een dutje te doen.
Achteraf bleek ik me zorgen om niets gemaakt te hebben. Alle gaten zijn redelijk netjes dichtgemaakt en de vaatwasser doet wat hij moet doen, daar ging het om. Indian style noemen ze het hier, wat er kort gezegd op neerkomt niet te veel te verwachten en je vooral niet te druk te maken. Iets wat je ook op heel veel andere dingen kan toepassen en wat eigenlijk niet eens zo gek is.

mannetje springt lening op dak
Nadat alle klusjes waren afgerond om het huis aan te passen aan ons idee van leefbaarheid was ik blij dat het even klaar was met al die mannetjes. Maar het leek wel of er een vloek op ons huis rustte: elke week ging er wel weer iets anders kapot! Was het niet de wc dan was het wel een wasmachine of een ander apparaat dat er mee ophield en net toen het 's nachts iets te warm begon te worden begaf de airconditioning het.


Een paar weken geleden deden ineens alle lampen op de benedenverdieping het niet meer. Dus daar waren de mannetjes van Suresh weer, ze zijn hier inmiddels kind aan huis, kennen de weg, ze pakken nog net niet zelf wat te drinken uit de koelkast. En of het nou komt omdat de mannen zich hier zo thuis voelen weet ik niet, maar ze lijken zich totaal niet te schamen voor de geluiden die ze produceren.
Een klein mannetje inspecteerde de bedrading in het plafond van de keuken. Alleen zijn korte beentjes met opgerolde broekspijpjes staken nog uit het luik, de rest van zijn lijf ging schuil in de ruimte boven het plafond.
Tot mijn grote ontsteltenis hoorde ik plotseling een enorm luide boer, galmend in de holle ruimte en door de roosters van de centrale airco, gevolgd door een tweede, nog iets hardere. Zonder enige gene kwam het mannetje vrolijk weer uit het gat tevoorschijn, terwijl ik van plaatsvervangende schaamte en verbijstering even niet wist waar ik kijken moest. 

Al ben ik heel blij dat al die mannetjes er zijn en ons zoveel werk uit handen nemen, ik vind het soms ook moeilijk om te zien hoe hard zij hier werken voor heel weinig geld. Het doet mij beseffen hoe ongelooflijk goed wij het hebben. Het verschil tussen de extreem rijke jetset en deze hardwerkende, hulpvaardige mensen is zo ontzettend groot, dat is bijna niet voor te stellen.
Het geeft me een machteloos gevoel dat ik zo weinig terug kan doen voor al die mensen die oprecht vriendelijk anderen helpen. Dat is iets wat me hier al vanaf de eerste dag opvalt en waar veel mensen nog een hoop van kunnen leren. Als je ziet hoe weinig deze mensen hebben en hoeveel zij geven, dan zijn zij wat mij betreft ware helden.
Terwijl deze mensen hun familie soms al jaren niet gezien hebben maak ik me druk om een gat in mijn vloer. Opgewekt rijdt de tuinman op zijn fiets met zijn grasmaaier achterop de hele wijk door om alle tuinen netjes te houden. Als ik hem zo zie gaan op zijn fiets, in de brandende zon, schaam ik me voor mijn geklaag en bedenk ik mij dat de weelde hier in Dubai niet hetzelfde is als rijkdom. En ben ik dankbaar dat ik alle mooie, soms zware, gekke, verdrietige en gezellige momenten kan delen met mijn dierbare gezin!




2 opmerkingen:

  1. geweldig verhaal!! Ik zou wel eens gebruik willen maken van de mannetjes!:)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat ontzettend leuk om te lezen hoe het er in het dagelijks leven aan toegaat in Dubai. Super geschreven, Marisa!!! Kusss, Tineke

    BeantwoordenVerwijderen